Extreme Makeover

Caroling.
Puto Bumbong.
Malamig na simoy ng hangin.

Yan ang ilan sa mga bagay na nagpapaalala sa akin na malapit na ang Pasko. Last year, masayang masaya ako dahil naisakatuparan ko ang isa sa mga simpleng pangarap ko. Nabilihan ko ng regalo ang mga kamag-anak namin sa Quezon particular ang mga nakababatang pinsan. Dahil January pa lang ng 2008 eh unti-unti ko ng linalagyan ang mahigit benteng ampaw na binili ko sa bangketa. Tumitigil lang ako pag nareach ko na ang budget ko para sa taong pagbibigyan. Ang hirap kasi kapag sa 13th month pay ako kukuha ng ipangreregalo. Ayoko ng pakiramdam na meron akong pera tapos mawawala lang na parang bula kaya maaga pa lang nagiipon na ko. Nakakapagod ang mamili pag Christmas season. Kabilaan ang traffic at jam packed ang lahat ng pamilihan. Mapaaircon na mall o Greenhills o Divisoria. Kaloka ang eksena. Nagoverheat pa ang utak ko dahil may mga pagkakataong hindi tugma ang budget vs. sa gustong iregalo. Pero nakaraos naman.

Ngayong taon, sobrang affected ako ng financial crisis. Kaya ang budget ko na pangregalo naging limited na lang sa mga inaanak. Pero salamat sa 168 at sa mga tindera sa bangketa ng Divisoria. Nakabili pa ko ng panregalo sa mga pamangkin at pinsang babae na mabibilang mo sa daliri ang dami. Tawad muna sa mga boys, raised to the 2nd power ang dami nyo. Kaso may problema pa ko. Gusto ko yung ibibigay ko sa kanila. Pag gusto ko kasi yung nabibili ko parang sumasakit ang dibdib ko. Slight. Hehe!

Eto yung para sa mga girls…

Gusto ko sana yung pencil or ballpen na may feathers sa dulo. Nakita ko kasi yun sa officemate ko dati. Nainggit ako ng bonggang bongga at parang bumabalik sa pagkabata. Pero dahil hirap maglakad sa Divi ngayon, masaya at kontento na rin ako dito.


Accessory sa celfone na tulad ng doughnut malambot din sya. Para to sa mga teenagers kong insan. Tigiisa sana kami kaso kulang pala nabili ko kaya wala ako. Wahhh!!!

Coloring book at basic school supplies. Paguwi ko sa bahay saka ko lang narealize bakit ba hindi ako bumili ng coloring book na para sa kin. Luhaan. Nanghihinayang. Bwahaha!

Mommy ko bumili nyan. Para sa pinsan ko raw na nandito sa Maynila. Hindi naman ako masyadong mahilig sa Barbie pero gusto ko to. Maamo kasi ang mukha. Sana magbago ang isip at ibigay na lang sa kin. Nakikiagaw pa sa bata. O gusto nyo yun? Hehe!

Kung medyo butas ang bulsa ngayong taon, meron naman akong isang bagay na nagawa na sobrang ikinagagalak at ipinagmamalaki ko. Nalinis ko ang kwarto ng brother at insan ko. Ang hirap nun ah. At sa tingin ko naman ay successful ako. Labor of Love, ika nga. Pero sa totoo lang palusot ko lang yan, ang totoo kasi wala akong regalo sa kanila ngayong taon kaya effort na lang. Hehe!

Before...

.

and

After...

.

.

.

.

The joy in giving is not in the actual giving but in shopping. Yung tipong mamimili ka ng walang kasiguraduhan kung magugustuhan ba ng pagbibigyan mo yung bibilhin mo. Pero namimili ka pa rin kasi you have the desire to give. At hindi pa natatapos dun, irawrap mo pa ng bonggang bongga. To the highest level ang effort. O kung talagang kapos daanin na lang sa sipag at tsaga o pairalin ang creativity. Iregalo ang oras at panahon. Pasalamatan ka man o hindi; may kapalit man o wala, no big deal. Because there is joy in giving; there is joy in tears (dahil siguradong after ng shopping butas din ang bulsa).

Two Sundays ago, sabi ni Bro. Adrian Panganiban, ang Pasko ay kaarawan ni Hesus na syang pinakamagandang regalo na natanggap ng ‘sang katauhan. Biruin mo sya ang may birthday pero sya ang nagreregalo sa tin. Sana ngayong Pasko regaluhan din natin sya. Ano kayang ireregalo mo sa kanya? May naisip ka na ba?

P.S. Mukhang kailangan ng Extreme Makeover ng conversation sa chatbox sa ibaba. Ano sa tingin mo?